Αγωγή υγείας,διατροφή,οικονομικά

Τα περισσότερα ατυχήματα δεν οφείλονται σε κακή τύχη, σε ατυχία. Μπορούν και είναι προβλέψιμα. Επιδη­μιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα περισσότερα ατυχήματα μπορούμε να τα προβλέψουμε σε ποσοστό μέχρι και 90 στα εκατό και συνεπώς να τα προλάβουμε (προβλέψιμα-προλήψιμα). Γι' αυτό το λόγο σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής ο όρος^ς ατύχημα⁵ δεν χρησιμοποιείται πια συχνά και έχει αντικατασταθεί από τον όρο * τραυματισμός⁵. Για παράδειγμα, αν ένας ποδηλάτης, ο Φώτης, πέσει και χτυπήσει το κεφάλι του σε μια κολώνα φαινομενικά θα θεωρηθεί ότι έπαθε "ατύχημα" και οι περισσότεροι θα το αποδώσουν στην "κακιά ώρα". Στην πραγματικότητα όμως, "κακιά" δεν είναι η ώρα αλλά η "φάση" του Φώτη που από τη βιασύνη του να πάει να συναντήσει τους κολλητούς του δεν έλεγξε πριν τα φρένα του ποδηλάτου του και δεν έβαλε το ειδικό κράνος. Σ'αυτό το βιβλίο οι όροι "ατύχημα - τραυματισμός" χρησιμοποιούνται εναλλακτικά με την ίδια έννοια.

2. Με κατάλληλες τροποποιήσεις στο περιβάλλον.

Για παράδειγμα, με τοποθέτηση προειδοποιητικών πινακίδων σε δρόμους που να επισημαίνουν τα επικίνδυ­να σημεία.

3.  Με πρωτοβουλίες για πρόληψη των ατυχημάτων.

Για παράδειγμα, μπορούν οι δήμοι, οι κοινότητες, οι γονείς, οι οργανώσεις νέων να κινητοποιηθούν ανάλογα.

4. Με νομοθετικές ρυθμίσεις και αυστηρή εφαρμογή των κανόνων.

Όπου η χρήση της ζώνης ασφαλείας έγινε υποχρεοοτική και συνοδεύτηκε από αυστηρό έλεγχο και τιμωρίες για τους παραβάτες, οι τραυματισμοί από τροχαία ατυχήματα μειώθηκαν κατά πολύ.

5.  Με εκπαίδευση και γνώση από την παιδική ηλικία για την πρόληψη τόσο των δικών μας ατυχημάτων
όσο και των άλλων.